چرا رسانههای اجتماعی ما را نابود نمیکنند؟ هنگامی که مردم از اینکه چگونه گوشیهای هوشمند جوانان ما را آلوده میکنند ابراز نگرانی میکنند، من در دلم میخندم. این اضطراب که اینترنت باعث خراب شدن تعاملات واقعی انسان میشود یادآور این است که در سالهای اول انقلاب عدهای نگران بودند که دستگاه ویدئو جامعه را به فساد بکشاند. باید صریح صحبت کنیم؛ بسیار روشن است که نگرانی در مورد حجمه فرهنگی (آسیب رساندن به ما به عنوان یک جامعه) همیشه با روند فعلی تکرار میشود و دوباره و دوباره و دوباره بازی خود را ادامه میدهد.
آنچه که در فناوری، فرهنگ و جامعه اتفاق میافتد تنها تکامل است. فناوریها تعاملات واقعی انسان را تضعیف نمیکنند؛ در عوض، افراد را آنگونه که هستند، نشان میدهند. من دیدهام که دختران ۱۴ ساله ۱۰ دقیقه طول میکشد تا بهترین ایدههای خود را به دست آورند، در اینستاگرام آن را بنویسند و بعد از آن دوست دارند این روند را ادامه دهند. این رفتار شاید سطحی موجب نگرانی متخصصان میشود که فکر میکنند تکنولوژی باعث ایجاد چنین رفتارهایی در نوجوانان میشود. اما این چیزی که نوجوانان همواره تلاش کردهاند که به آن برسند، مورد علاقه و توجه همسالان خود و دیگران قرار گرفتن است. گرفتن سلفی در اینستاگرام تکامل این رفتار مشابه است.
فناوری مسیرهای اضافی را برای انجام این گرایشهای رفتاری که همیشه برایمان وجود داشته است، فراهم میکند. ما نباید به خاطر یک زن و شوهر که به دنبال تلفنهای خود هستند، “به این خاطر“ متاسف باشیم. برای اینکه همه ما میدانیم، تلفنهای آنها به جای اجازه دادن به استدلال و یا سکوت بیدست و پا، راه خروجی متفاوت و سازندهتر را فراهم میکنند تا توجه خود را متمرکز کنند. دو نفر که دوست ندارند یکدیگر را بدون در نظر گرفتن اینستاگرام ببینند.
میدانیم پدر و مادرها نگران هستند که کودکانشان نمیدانند چگونه اجتماعات مجازی توانایی افراد را محدود میکند و به طور موثر باعث عقبماندگی آنان از جامعه واقعی میشود. آنها میگویند که تعاملات در تلگرام یا اینستاگرام واقعی نیستند و بچهها را نسبت به جهان واقعی بیگانه میکنند. اما من با استدلال جلو میروم که کودکانی که در مدرسه “هیچ دوستی” ندارند، اکنون میتوانند از طریق تلگرام، توییتر و سایر شبکههای اجتماعی به دوستان خود بپیوندند. سادهتر از همیشه، یافتن یک جامعه با منافع مشابه است. مطمئنا نسل بعدی والدین برای روزهایی جلساتی را در مورد فرزندانشان بصورت منظم و رسمی در تلگرام، اینستاگرام و دیگر شبکههای مجازی برگزار میکنند.
مشکل این است که ما از هر چیزی که با آن رشد نکردهایم ترس داریم؛ این چیزی است که انسانها نسبت به آن واکنش نشان میدهند. هر رسانه جدید به همراه یک ترس سالم همراه است که جدیدترین دستاورد جامعه را خراب خواهد کرد. اما حقیقت این است که مردم همیشه به دنبال راههای جدیدی برای سرگرمی، مصرف رسانهها و همکاری با یکدیگر خواهند بود.
فناوری ما را تغییر نداده است، به راحتی درگیر رفتارهایی کرده است که ما ترجیح میدهیم به هر حال آن را انجام دهیم. بعضی از خانوادهها تلویزیون را به جای صحبت کردن با یکدیگر در دهه ۶۰ تماشا میکردند. به طوری که هنوز هم خاطراتی از سریالهای آن دوره دارند؛ امروزه، خانوادههای این جامعه بر روی تلفنهای خود بازی میکنند و در طول شام نظراتشان را در مورد تصویری در اینستاگرام میگویند. هیچ یک از اینها بد نیست، بلکه هدفی که از این گردش در دنیای فناوری و رسانه صورت میگیرد حائز اهمیت است. همانطور که تلویزیون خوراک دیداری مشخصی را به مردم ارائه میدهد، شاید بشود گفت ارگانی هم باید با خطدهی به این روند سعی در جلو بردن این حوزه به جامعه داشته باشد؛ به طوری که مردم خود خوراکی مناسب در دنیای مجازی را به یکدیگر معرفی کنند. نمیشود و نخواهد شد به شما بگوییم که خانواده شما باید وقت خود را صرفا صرف یکدیگر کنند، اما میشود محیطی تمیز را در این گردش مجازی خانوادگی تجربه کرد.
ممکن است شما به موضوعی که مطرح شد بدبین یا خوشبین باشید؛ اما من کاملا خوشبین هستم، چون این تنها تکامل جامعه است که در حال شکلگیری است.