اجتناب از اخبار در مورد چگونگی آسیب‌رسان بودن رسانه‌های اجتماعی غیرممکن است. رسوایی Cambridge Analytica، ربات‌های روسی، پاسخ غیرمنطقی رهبران صنعت فناوری به نقض حریم‌خصوصی، مداخله در انتخابات و آزار و اذیت؛ باعث شده تا همه خوش‌بینی‌ها در مورد رسانه‌های اجتماعی به عنوان وسیله‌ای برای تحولات اجتماعی که در بهار عربی در سال ۲۰۱۱ به وجود آمد، تا حد زیادی از بین رفته باشد. توییتر که زمانی کاربران را با این سؤال که “چه کاری انجام می دهی؟” برانگیخت، اکنون به عنوان خانه‌ای برای انتقاد غیرمسئولانه شناخته شده است، افرادی که گاها درتعاملات زندگی واقعی دچار مشکل می‌شوند، از ادب محروم می‌شوند. به همین جهت بسیاری از افراد به رسانه‌های اجتماعی بدبین شده‌اند.
رسانه
لایکت رو غلاف کن – بخش اول
با شکل‌گیری فناوری‌های نوین رسانه‌ای برای شبکه‌سازی اجتماعی در چندسال اخیر و جدی شدن این رسانه‌ها، جامعه‌شناسان و اخلاق‌شناسان نگاهی متمرکزتر بر این فضاها داشته‌اند تا با بررسی ساختار رفتاری افراد حاضر در این شبکه‌ها به موضوعی که به آن اخلاق مجازی می‌گوییم برسند. اما می‌شود گفت لجام گسیختگی حضور این شبکه‌ها در ایران این فرصت را خیلی به فعالان این حوزه و جامعه‌شناسان و دانشمندان علوم شناختی نداد و یا دوری این دو گروه در زمان حضور اولیه، جلوی بررسی کنش‌های رفتاری کاربران را گرفت تا چنین مساله‌ای دور از موضوعات روز جامعه بماند، آن هم در حالی که هر روز شاهد خروجی‌های مثبت یا منفی در آن بوده‌ایم که نشان می‌داد جامعه هر روز به این فضا تشنه‌تر می‌شود و نیاز به بررسی آن جدی‌تر.