با شکل‌گیری فناوری‌های نوین رسانه‌ای برای شبکه‌سازی اجتماعی در چندسال اخیر و جدی شدن این رسانه‌ها، جامعه‌شناسان و اخلاق‌شناسان نگاهی متمرکزتر بر این فضاها داشته‌اند تا با بررسی ساختار رفتاری افراد حاضر در این شبکه‌ها به موضوعی که به آن اخلاق مجازی می‌گوییم برسند. اما می‌شود گفت لجام گسیختگی حضور این شبکه‌ها در ایران این فرصت را خیلی به فعالان این حوزه و جامعه‌شناسان و دانشمندان علوم شناختی نداد و یا دوری این دو گروه در زمان حضور اولیه، جلوی بررسی کنش‌های رفتاری کاربران را گرفت تا چنین مساله‌ای دور از موضوعات روز جامعه بماند، آن هم در حالی که هر روز شاهد خروجی‌های مثبت یا منفی در آن بوده‌ایم که نشان می‌داد جامعه هر روز به این فضا تشنه‌تر می‌شود و نیاز به بررسی آن جدی‌تر.